Обично седум ду џамут или ву ќоше така да излезех и реших да одум ву друг кофишоп. Следниут така поубав, дури е на 15 минути пешки па тргнах да одум и после 5 минути закључих оти дуе ного ветар и са врнах назад, и флезех ву третта опција која е исто така ного добра, ако искључиш дека просекот на љуѓе шо одат там е 68 гудини, а они не се тушират ного често.
И добро, флезех там се убаво, и нормално пиам макијато ама поради некои причини шо реших да избегнум секакви млечни производи морше да пиам еспресо. Е сеа тука пучнуват проблемто. За убаво еспресо, покрај точното место дека шо си флезел, мора плус сите ѕвезди на светот да са пугодат. И првото нешто шо го видех, баристата беше една плава нашминкана женска, су испегљана коса, и готаво ми са стемни, ама веќе беше касно да си одум. Само шо нарачах, са заврте она и на маицата и пишуавше "Trainee". Па добро мајке му си кажах, таков е денут шо да прајме сеа, какво и да е кафто сеа, од трејни бариста е, требе и она да се науче некак. И се арно беше, само шо ми кладе еспресо уф шољја за капучино.
И тука имше проблем со слободни маси па седнах на една до вратта одман, мада там немше опција да отвориш лаптоп, викум ај ќе седнум тука па ќе размисљум, и по 2 мин закључих оти е бучава и оти е ладно, па станах да се преместум на една голема такозвани "шеринг тејбл". Само шо седнах тука, почна да смрде на чорапи, ама не са заебавум стварно смрдише на чорапи, а никој не беше собљечан. И тука веќе одлучих оти нема мотивација за никаква работа на лаптопут, па подобро да пробум да блогнум некоја глупост кути на пример воа блог шо у читте, ако некуј уопште гу чите.
Уствари види, ништо занимљиво не са деси, само јас немах мотивација да гу правум тоа шо лагах да у правум, а сеа тоа шо вие очекавте да напишум јас којзнае шо, тоа не е мој проблем.
