И шо ни фаљше порано ка немше струја, сеа немоиш на тераста на раат да седниш, вино да са напииш и на лаптопут музика да слушиш (да са разберме лаптопут биве и на батерија). Стално поминаве некуј су некоа б’рмчлива веспа, па пушќиш се повеќе глас на лаптопут и едно време гледиш дека веќе си „шизик на тераса“ шо не саиш да бииш... а порано... ќе си седниш и тишина... можиш и гитара да свириш полека, а она да са слуше. Па ка ќе са стемнише соабта са замрачаве прилично еротски, а ламба нема да пуштиш и осеќиш дека музикта се повеќе има смисла. А сеа доволно е да са најде некуј и да ти ја штракне сијалицта и ти и да не приметиш оти го испуштил си моментут на заоѓање на сл’нцето. Ка те е дусадно са излеавше вонка и сигурно ќе и сретнише Трајко, Петко итн... а сеа излевиш само ако са договорил си да са сретниш со Трајко и Петко, а се помалко имиш желба да и сретниш Трајко и Петко и случајноста е се помалко случајна. Избегах уд сабџектут... неам идеа... лошо чуство е тоа... изгледе не ми е удобно на воа малечкото столче шо седум... уствари шо па и јас...
No comments:
Post a Comment