Македонска Радио Телевизија

ТииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииТ

Не те остава да пораснеш

Where The Streets Have No Name

Са шетум така низ Њујорк ама сите са брзат некаде, коа поминават ма шуткат, само јас си одум така пополека. Љуѓе ву костими брзат некаде су актовки ву р’цте, женски ву црни сукњи и високи штикли одат су глаавта нагоре не гледат ни лево ни десно, само јас изгледе не брзах никаде и зејах ву сите. Си одум така и един излеве уд шахтата и ми вике ај побрзо бе требе да работум, јас тргнувум малко побрзо и едни љуѓе носаа стакло ву р’цте едно големо и ми викат чеки, чеки... и јас цел са збуних ебаго. И се тргнах некак и си одум пак така и едно време гу гледум Боно уд U2 застанал на един излог и јаде сладолед, си локе не са замаре и одум јас ду него и воа ми вике дек са залетал си толко бе, дек са брзиш. Шо дек са брзум бе глеј шо са случуве тука ќе ма сугазат. Хе, хе са смее он и ми вике сакиш малко сладолед, не бе му викум јади си го ти си гу купил си... И едно време ми вике гледи сеа, и искара едно далинско уд џебут, стисна едно копче и почна да са слуше гласна музика насекаде, одман познајах тоа беше Where The Streets Have No Name и са завртавум надека улицта и гледум се е застано ву место, никуј не мрде само ние двујца можме да мрдиме. Сеа зашо никуј не брзе никаде ми вике Боно, јас незнајах шо да му кажум ебаго. И одме ние двујца сеа пу улицта, сите стојат кој как застанал така останал, а песната уште трае, цела улица ече, јас се чувствувах супер, а мисљум и оти сите около мене...

Henry Chinaski

Kreativni Nered

Са разбудавум сношти ву 3:50 станах да са напијум вода и ја запаљавум ламбата ву дневната и гледум СЛОН. Седнал на креветут, си гу пуштил телевизурут и си седе. Мене прво шо ми дојде да кажум беше „ еј слон “. И он ме погледна и вике „ зашто правиш слона од мене “?
Ај да ебам мама му си викум воа не ќе е уд тука некак на српско-хрватски ми звуче. И утвурих по едно пиво и воа ми вике слуши сеа, јас не сум слон, јас сум твојта потсвест, само требе малко да... Јаоо, ja sam hipnotiziran... и тогаш се разбудих, ми се пие вода, а можеби и пиво и си викум колко голем бил кути СЛОН...

Henry Chinaski

Wonderland

Еднаш, едно младо, убаво, паметно, талентирано момче, ненадејно се најде во една убава земја, со
безброј сончеви денови и многу зеленило. Шеташе така тоа момче и здогледа еден старец со долга брада кој седеше на еден камен и во раката држеше една чудна направа која залудно се трудеше да ја состави. Момчето го запраша: „Која е оваа земја старецу“? Старецот ја подигна главата, за момент прекина со работата, се замисли неколку секунди и пак продолжи со составувањето на таа чудна направа. Момчето збунето продолжи по „ својот пат “.

Henry Chinaski