Едно утро рано, одум во продавницта там дека нас,една уд таа остананите продавници уд комунистичко време дека шо неможиш сам да си земиш шо сакиш туку требе да покажиш со прстут шо ти требе и уд трет четврт пт продавачут веќе погодаве шо сакиш и нормално ти даве, а ако не си баш ного вешт со објаснување има да покажавиш цел ден. И така флевум јас ву продавницта и продавачут ми вике, знам леб сакиш и оде да земе леб и јас му викум не бе не сакум иам уд вчера ке зеам утре леб и купих там нешто друго. И другиут ден уште не флезан јас он веќе земал леб и ми го носе, а јас пак не мислах да купум леб ама сега морах и пази шо се случуве, го земуве лебут су голи р’ци, иде до местото дека шо требе да е каста ( се подразбире дека нема каса ) го оставе лебут на маста точно дека шо се остават парте, си пљунуве на р’кта да земе кесе и су истата р’ка го земуве лебут и го клаве во кесто. После штраке нешто на един дигитрон уд тие без квадратен корен рачуне нешто грамови од саламта и кашкавалут ,множе, деле и на крај ваѓе некој резултат за секој производ и после следуве old sghool fashion, на една книга за сирење ги пишуве сите резултати едно под друго и на крај ги собире. И си одум јас на кај дома и си викум воа сигурно е тоа Хасап системут на Грујо, мора да е според некои најсовремени стандарди...
P.S
Горе наведениот текст нема никаква политичка заднина, а богами и преднина.
No comments:
Post a Comment